-
Ik ben veel te graag alleen
.
Joris Van de Moortel is niet tegen verkopen, niet tegen galeries, niet tegen tentoonstellingen. ‘Natuurlijk niet. Maar balans is wel essentieel.’
-
Misschien zijn alle keuzes wel grote keuzes
.
Elisa Verkoelen tekent, verzamelt en schrijft. De afgelopen jaren werkte ze in alle rust vanuit het Limburgse Beegden, nu zit ze in een oude fabriek in Antwerpen die ze deelt met medestudenten. Verkoelen studeert er aan de afdeling InSitu³ van de Koninklijke Academie.
-
Ik wil dat ik totaal geen controle meer heb
.
Het atelier in Antwerpen van Karina Beumer is volgebouwd met een grot van papier-maché. Het zijn overblijfselen van haar film (…), te zien bij NPO, over het hersenletsel van haar vader. Beumer blijkt gewist uit het geheugen van haar vader, al filmend en bouwend gaf ze herinneringen aan hem terug.
-
En soms ook gewoon afwaswater
.
Het winterlicht valt schitterend binnen in het Vlissingse atelier van Loek Grootjans. Voor iemand die al vijftien jaar werkt aan een verzameling van ‘bijna alles’ oogt het er verrassend opgeruimd. ‘Alles wat ik doe loopt uit de klauwen’
-
Tweehonderd uur bezig met één zin
.
De afgelopen jaren exposeerde Quinn Zeljak met gehaakte kledingstukken en dekens waarin ze digitale spam-advertenties verwerkte. Onlangs is ze weer gaan studeren, om een nieuwe koers in te slaan. ‘Ik ben van mezelf vrij lui, maar ik zeg dat met liefde.’
De volledige tekst lees je hier
-
Ik sneed me in een vel papier, het voelde als een bevrijding
.
Eigenlijk maakt Jo Frenken boeken, maar als ik hem bezoek is hij druk bezig in de ruimte van kunstenaarsinitiatief B32 in Maastricht. Hij probeert er zijn boek Point, Line, Plane te vertalen naar een tentoonstelling. Het begon allemaal veertig jaar geleden. ‘Ik ben niet de enige die anders is gaan kijken.’
Het volledige artikel lees je via de link
-
Wennen aan nieuwe noten
.
Jesse Passenier verkent de grenzen tussen jazz en klassiek. In zijn composities probeert hij de twee werelden, de een gericht op experiment en improvisatie, de ander op herkenning en traditie, samen te brengen. ‘En dus wordt er veel over je getwijfeld. Wie ben je? Bij wie hoor je?’
De volledige tekst lees je hier
-
'Juist bij grote problemen heb je schoonheid en speelsheid nodig’
.
Na haar studies in Amsterdam bleef Mounira Al Solh in Nederland. Ze maakte films, tekeningen en installaties tot ze een nieuw, ruim atelier betrok. Toen ging ze weer schilderen, over haar muzikale herinneringen aan Libanon. ‘Ik zou me haast schuldig voelen om in een ruimte met zo’n mooi licht niet te schilderen.’
.
De volledige tekst lees je hier
-
Een film voor elke dag van het jaar
.
Meer dan vijftig jaar zit filmmaker Bob Entrop in het vak, en hij is nog lang niet klaar. Zijn studio in het centrum van Breda is de plek waar hij plannen smeedt en samen met zijn editor zijn films in elkaar zet. ‘Ik weet wat ik heb gefilmd, dus ik weet ook wat moet sneuvelen.’
.
De volledige tekst lees je hier
-
'Ik zie geen kleuren als ik een foto maak'
.
Vroeger waren de foto’s van Indra Moonen kritisch over de positie van de vrouw, met Cindy Sherman als voorbeeld. Tegenwoordig richt ze haar lens het liefst op het landschap, dat ze al wandelend en fietsend verkent. ‘Ik was het zo beu, dat uitspitten van beelden in mijn hoofd. Ik wil dingen maken waarbij ik me fijn voel, weg van mensen.’
.
De volledige tekst lees je hier
-
'Dag moedige struisvogel'
.
Kunstenaar en dichter Dorien de Wit verblijft als writer in residence aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Na een jaar vol deadlines is ze vooral aan het grasduinen: ‘Ik gebruik deze tijd om te dwalen, om alles te kunnen en mogen doen.’
.
De volledige tekst lees je hier
-
De Oneindige Actieve Staat van Verveling
.
Een lijst met gebroken glas is niet erg, de blauwe lak loopt altijd uit, schilderen is slecht voor je rug en de schaar is altijd zoek. Werk maken is bij Mike Moonen het waarderen van dat wat niet loopt zoals gehoopt.
.
-
'Als ik een dag geen zwart draag voel ik me niet sterk'
.
In 2019 richtte Matteo La Rosa zijn eigen modelabel op. Een jaar later had hij met La Rosa een show op de fashionweek in Parijs en een reportage in de Italiaanse Vogue. Sindsdien doet hij wat een jonge ontwerper volgens de mores in de modewereld niet moet doen: hij volgt zijn eigen pad.
-
Berichten uit een geheime citadel
.
Onderweg naar het milieuperron kreeg Govert Derix een ingeving: stel dat de natuur in opstand komt en ons laat weten dat het genoeg is. Het leidde tot de vuistdikke roman De boom. Zijn schrijfstudio bevindt zich in een zolderappartement. ‘Ik heb altijd Beethoven in de buurt.’
-
Zeemeerminnen, Zwaluwen en een Zwaan
.
Els Dietvorst, laureaat van de BelgianArtPrize, creëert in haar kunst steeds meer ruimte voor anderen. Ze woont alweer dertien jaar aan de Ierse kust, waar JOEP VOSSEBELD haar opzocht. ‘Om 10.45u op het strand. De zeemeerminnen wachten op je.’
.
De volledige tekst lees je hier
-
'Het liefst organiseer ik alles zelf'
.
‘In het kunstenveld mis ik de ruimte voor spontaniteit en het begrip voor de zoektocht’, zegt theatermaker Jordi Möllering. ‘Dat begrip is er alleen voor jonge makers. Alsof je boven de 35 niets meer te onderzoeken hebt.’
-
De ruimtes in en buiten het hoofd lopen in elkaar over
.
Tweeëntwintig jaar geleden vestigde Ingeborg Meulendijks zich in een klooster in Steyl, bij Venlo, waar ze van de paters tien verlaten cellen ter beschikking kreeg. Intussen woont en werkt ze in een grote lichte ruimte boven in het klooster, met uitzicht op de tuin. ‘In deze snelle wereld heb ik vaak behoefte aan vertraging. Dan ga ik bijvoorbeeld heel lang aan een plankje schuren.’
-
Kunt u beloven er goed voor te zorgen?
.
Tijdens de coronacrisis begon Stijn ter Braak in zijn Antwerpse atelier met het namaken van voorwerpen uit zijn appartement. Inmiddels heeft hij zijn woonkamer en badkamer op ware grootte nagebouwd, inclusief alle voorwerpen die zich daarin bevinden. ‘Rommel wordt kunst en wordt weer rommel.’
.
Lees de volledige tekst hier: Stijn ter Braak: Kunt u beloven er goed voor te zorgen?
-
Een wereld die open gaat
.
Al jaren struint fotograaf Kristof Vrancken door het landschap, op zoek naar de vergeten plekken waar de natuur haar gang kan gaan. ‘In een winkelstraat voel ik me compleet verloren.’
-
Insignes met een boodschap
.
Ze begon ooit met monumentale installaties van keramiek, tegenwoordig kent het werk van Ans Verdijk (Beugen, 1959) vele gezichten. Het komt terug in kleding, sieraden, boeken, sculpturen, digitale tekeningen en zelfs in lege brillenkokers. Haar studio blijft echter gesloten. ‘Wat ik doe is niet voor de eeuwigheid.’
-
Zang mag zowel mooi als lelijk zijn
.
Ideeën krijgt zangeres Rianne Wilbers (Helmond, 1989) tijdens het wandelen of in de auto. Zoals het idee om tijdens de lockdown concerten voor één persoon te geven. ‘Het gaat om het zoeken naar nieuwe klankwerelden.’
-
Sneller schilderen dan je schaduw
.
Een studio heeft schilder Brecht Koelman wel, maar die gebruikt hij alleen voor het opspannen van doeken en als opslag. Liever maakt hij een wandeling of gaat hij buiten aan het werk. ’Soms teken ik nog wel in mijn studio, maar ik merk dat ik meteen opgejaagd raak. Ik heb lucht nodig, adem.’
-
Hoeveel meubels kan de wereld nog dragen?
.
Digitaal vergaderen, dat wilde Ineke Hans al langer. Gelukkig doet de rest van de wereld daar sinds dit jaar ook aan mee. Toch zocht JOEP VOSSEBELD de ontwerpster liever fysiek op in haar studio in Arnhem. ‘We moeten anders nadenken over hoe we omgaan met onze gewoontes. Dat klinkt heel prekerig, maar als ontwerper heb ik daar een rol in.’
-
Wat wil een machine?
.
Vazen en voorwerpen zijn voorbeelden van wat Claire Warnier & Dries Verbruggen doen, maar het is niet het échte werk. Als een soort vertaalbureau bemiddelt hun Studio Unfold tussen de analoge en digitale wereld.
-
Hebt u nog iets dat u eigenlijk niet nodig heeft?
-
Arm en rijk in één koor
-
De geschiedenis als dagboek
.
Ze won de Buning Brongersprijs, kreeg een award voor Best Verzorgde Boek en heeft net twee monumentale wandschilderingen (‘Had ik nog nooit gedaan’) afgerond. Het gaat hard met Vera Gulikers, die soms zelfs in haar dromen schildert.
.
-
Een idee kan ook te vroeg komen
-
Het verboden kristal
-
Maaklust
-
Bevroren stiltes
-
Een zelfgemaakt sprookje
-
Als een kind op kerstochtend
-
Hoe maak je de wereld groter?
-
De plek waar je bent is niet belangrijk
-
Niets weten kan je ver brengen
-
'De zee en ik, we wilden hetzelfde'
